Rozdział 2

Kiedy German usłyszał te słowa na jedno twarzy zagościł szczery uśmiech. Przez co moje usta też powędrowały ku górze.
-To może dałabyś się zaprosić jutro na kolacje hmm...- spytał z tym swoim szarmanckim uśmiechem
-Mogę dać ci odpowiedź przy kolacji- Popatrzyłam na niego proszącymi oczami przez co musiał się zgodzić.
-Możesz, ale ani minuty dłużej- Spojrzał na mnie i opuścił mój pokój. Położyłam się na łóżku i rozmyślałam.
Bardzo chciałam iść z nim na tę kolację, ale to mąż mojej zmarłej siostry. Prawda jestem w nim zakochana do szaleństwa. Nie mogę tak skrzywdzić mojej rodzonej siostry. Przy rozmyśleniach zrobiłam się senna i zasnęłam.

*****
-Angie...Angie....Angie...- usłyszałam echo stojąc na wielkich obłokach.Ten głos należał do Marii.
-Siostro... to ty?- spytałam aby się upewnić
-Tak Angeles, wiem  że czujesz coś do Germana.- oznajmiła ukazując się. Miała na sobie białą sukienkę.
-Tak, przepraszam serce nie sługa...- odpowiedziałam spuszczając głowę
-Nie, nie jestem zła. Chcę twojego szczęścia. Jesteś idealną kandydatką dla Germana. Potrafisz zastąpić matki Violetcie, a reakcji mamy się nie przejmuj, w końcu zrozumie- I wtedy zniknęła, świat niebezpiecznie zaczął wirować. Nogi się po de mną ugięły
*****

Gwałtownie otworzyłam oczy, rozglądając się na boki. Podniosłam się jednak trochę kręciło mi się w głowię.
Teraz już wiedziałam że chce być z Germanem. Sen, a raczej Maria mi to podpowiedziała.
Nie mogłam się powstrzymać i wystrzeliłam z pokoju jak z armaty, biegnąc prosto do gabinetu Germana.
Mało nie zabiłam się na schodach, ale to szczegół. Z rozmachem otworzyłam drzwi i wparowałam do gabinetu. German zaraz podniusł głowę z nad papierów i spojrzał na mnie pytająco.
-Chcę iść z tobą na kolację- oznajmiłam, a on nie patrząc że wylał kawę podszedł do mnie i namiętnie pocałował. Jego wargi delikatnie muskały moje.
Wtem do pokoju wparował/ała


I jak rozdział?? Mam nadzieje że przypadł wam do gustu. Z góry przepraszam że taki krótki.


Czytasz= Komentujesz= Motywujesz